Het Grote Wildplukboek – Ik heb het! Een boek over een enorme hoeveelheid wildpluksoorten die zijn opgedeeld in zes groepen: planten (denk aan paardenbloemen, grote klis of daslook), bessen en vruchten (dauwbraam, Japanse wijnbes), noten (walnoot, hazelnoot) en een aantal categorieën die dit boek niet alleen qua omvang maar ook wat inhoud betreft uniek maakt: zeewieren (Zee-eik! Suikerwier!) en naaldbomen (Douglasspar, Taxusbes (alleen de bes!). Je krijgt er bovendien Florès vorige boek gratis bij in de vorm van een hoofdstuk over paddenstoelen dat in grote lijnen overeen komt met zijn vorige uitgave. Nice. Elk deel geeft de kenmerken van de plant of vrucht, waar en wanneer je het kunt vinden, en het culinair gebruik zowel als de vermeende heilzame werking, steeds mooi voorzichtig geformuleerd als ‘… dit wordt aan deze plant toegeschreven’. Wildplukken doe je ook volgens Edwin Florès vooral omdat het lekker is, niet om er gezonder van te worden. Uiteraard ook voorzien van mooi foto's . Dat hadden er wat mij betreft wel meer mogen zijn. Nu lijken ze vaak meer op fotografische aantrekkelijkheid dan op determinatiepotentie gekozen te zijn. In geval van daslook zijn zelfs alleen de wortelen gefotografeerd, ga met zo’n foto maar eens op zoek in het stadspark (hmm...). Zo ontkom je toch niet aan het meesjouwen van een of meerdere veldgidsen, naast Het Grote Wildplukboek.
Het boek wordt ingeluid en afgesloten door niemand minder dan Jonnie Boer, van De Librije. Hij geeft een aantal breed inzetbare en makkelijk in de eigen keuken uit te voeren recepten voor de bereiding van je oogst: soep, olie, azijn, zout, boter en dergelijke. Het boek is in robuuste hardcover uitgevoerd, met een rechttoerechtaan opmaak, en mooie foto’s. Dit wildplukboek is, met recht, Hét Wildplukboek. En ik ben er blij mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten